Buscan o debilitamento colectivo

Ao fío desta cita:

“ STC (Sentenza do Tribunal Constitucional) 337/1994 no seu fundamento xurídico 9º:

(...) os poderes públicos -o Estado e a Comunidade Autónoma- están facultados para determinar o emprego das dúas linguas que son cooficiais nunha Comunidade Autónoma como linguas de comunicación no ensino, de conformidade co reparto competencial en materia de educación.”

Agora resulta de que a nosa garantía como pobo diferenciado está na Lei (e no seu “imperio”), que este pobo (galego) por si só non se deu, xa que temos que lembrar que da Constitución (lei de leis) do Reino de España é da que emanan as demais (estatuto, lei de normalización..., de pesca, do traballo, de educación...), foi votada en referendo por os españois, e por certo para algún despistado ... a Comunidade de Madrid ten dúas veces máis habitantes que Galiza.

Cumpre dicir que na Galiza vive o 6 % da poboación do estado, mentres na España que ten como única lingua o español (castellano) viven máis do 73% .

Que pasará cando os cidadáns españois (representados polo seus políticos e o seu estado) se farten de que haxa unha lingua menor, (como a cualificaban os franquistas e definen os seus herdeiros da dereita nacional- popular-española-catolicista) poño por caso o galego, que queira situarse de feito ao mesmo nivel que o español?

Coido que a resposta é doada, meus, tan só pasará a ser, o galego, unha lingua etnográfica e mesmo se lles é preciso inconstitucional.

As veces esquecemos (na defensa do noso) que en España os galegos representamos unha minoría , e os galegos conscientes da súa identidade (da necesidade da defensa da lingua propia) non somos todos.

Movementos contra das linguas do estado español distintas da maioritaria (castelán-español, ou español a secas), queren que a cidadanía “maioritaria” deixe de darnos a “súa Gracia”, de tolerarnos o uso dunha lingua distinta da súa.

Xa vai tempo que andan con esa estratexia, elixen ás minorías, actúan contra delas, na procura da ruptura de calquera lazo ou alianza entre as mesmas, sementando xenreira e distanciamento.

Para elo é usado o terrorismo-violencia contra o pobo vasco, a crise-insolidariedade contra o pobo catalán, a indeterminación-incultura ( “se sube ou baixa”, parvos) contra o galego.

Buscan o debilitamento colectivo, así logo elixen a quen consideran máis feble, para o exterminar e avanzar no seu proxecto de uniformación.

Conviría recordar a reflexión que en 1945 realizaron os alemáns superviventes ao “uniformismo-Nazista”: "Primeiro foron eles , logo os outros, logo os ..., logo fomos nós, pero xa non quedaba ninguén en quen axudarse “.

Dáme o matinar que en axuda (os uniformadores) nos están a botar unha corda (con diversos envoltorios: adulacións, subvencións, proteccións, interpretacións, sentenzas ...), para que a atemos ao pescozo. De tirar dela (da corda) para salvarnos han de se encargar eles (xa saben quen, porque xa está dito).