Sobre a teoría e a praxe, no tema do ensino, a lingua, o futuro e a infancia.

Sobre a teoría e a praxe, no tema do ensino, a lingua, o futuro e a infancia.

Para un mellor entendemento quero suliñar que o meu uso da verba praxe está en relación coa definición de que é unha actividade, unha acción encamiñada cara un determinado fin, conforme consta no dicionario da (R)AG.

Coido que cumpre mudar o paso, reparemos senón nestas situacións:

Quen exerce o Poder, sempre, realiza unha praxe, que responde a uns intereses e cuns obxectivos. Cando esa praxe, que ben sendo a maioría das veces, é contraria aos nosos intereses temos que facerlle fronte. Mais como?. Nun primeiro lugar, Nós, realizamos unha análise e logo de coñecer o que en previsión vai acontecer no desenvolvemento do suceso analizado, propoñemos e actuamos para resistir, evitar, neutralizar, .....

Podemos entender que a nosa defensa do galego no ensino público, a nosa reacción contra da discriminación lingüística,.... é consecuencia dunha agresión do poder.

Poñamos o caso de Nós sermos quen de facer unha acción, que antes como tódalas cuestións humanas non automáticas e cognitivas que saen da meditación e consciencia, ten un proceso teórico. A praxe (acción) das novidades que precisan da súa análise e valoración, para de novo iniciarmos á teoría, e facermos propostas para transformar, mellorar, manter, consolidar,.....

Podemos concordar que isto pode estar reflectido na posta en marcha dun proxecto concreto, como a rede popular de ensino de Galiza co Galego, na etapa infantil das Novas Galescolas....

As nosas enerxías poden ser desenvolvidas nun proceso de resistir.... ou en favor de transformar

Quere significar isto que hai dúas vías entre as que elixir: resistencia ou transformación?, eu entendo que non.

Coido que é necesaria a presión popular e da cidadanía sobre quen exerce o poder, con independencia do seu signo, que en permanente análise e mobilización realice as accións precisas para impedir os procesos involutivos e negativos do poder.

Mais faise preciso, imprescindíbel cando o poder é contrario ou laso cos intereses sociais, a determinación da acción popular, para poder transformar unha realidade no seu favor que doutro xeito sería imposíbel.

Así temos que opoñernos ao decreto en contra do galego, defender o galego no ensino público, estar en contra da discriminación lingüística.

Pero non podemos deixar de traballar, xa que senón ficariamos derrotados e sen futuro para ser quen de inverter a situación dende a acción directa popular da cidadanía.

A praxe da creación dunha rede popular de ensino dende a súa etapa infantil, que garante os dereitos á educación da nosa infancia, por ser sobor dela onde se exerce a prohibición de feito do uso e o intento de exterminio preciso do galego, é precisa e imprescindíbel.

Nas nosas mans, está.

Coido que as forzas galeguistas, nacionalistas, progresistas,.... logo dun pausado debate darán o seu apoio a cidadanía, na que moitas presumen de ser a súa cerna, achegando medios, e omitindo aplausos.